29/05/15

Xenaro e a negra sombra - Páx. 99

GUERRA, Mar. Xenaro e a negra sombra. Vigo: Xerais, 2015. ISBN 978-84-9914-820-5.

Contracuberta:
Esta é outra historia de Xenaro. Xenaro cun xe de xeo, xeado e xearento, é un e enfadado... Abúrrese de vacacións e bota de menos os seus amigos e ata as menos amigas, como as Barbis e Sefi. Quen lle dera volver ao Porroutó! Que semana a que pasaron de viaxe de fin dos estudos primarios! Como esquecer o Encarrapuchado e os seus lobos! Era un home? Un espectro? Estes e outros misterios son os que o grupo de amigos do Universal terán que resolver durante a estadía no albergue do Porroutó, antes de que o remate da Primaria os leve a institutos distintos. Ah! E volve o Fernández-Xildas o Neno Ton!

"—Os Hummer ou Hummys, que é como se lles coñece, son SUV con uve, Tina. S-port U-tility V-ehicle, todoterreos. O seu nome non vén da palabra martelo en inglés, pero non ten que ver coa forma do vehículo, senón co modelo. Chámanse así. E ad hoc, Efers, éche unha expresión, meu. Non un tipo novo de SUV.
—Quere dicir «xusto para iso» ou «a propósito» —tiven que intervir. Proíame a lingua.
A Pérez Antelo enfadouse. Botou os fociños para diante como unha cuarta e media. Tampouco non era para se anoxar. Á parte do Efes e mais o Ton, ningún dos outros, rapaz ou rapaza, sabiamos o conto dos monovolumes.
—Xa o pillo. Queredes dicir que non hai maneira de trasladar lonxe de aquí os lobos porque non temos como, agás subidos nos cabalos e mais nas bicis do Porroutó —resumiu o Efes.
—Ei, temos que marchar decontado —o xerro de auga fría viña da man de Uve, a única que mirara o reloxo en todo aquel tempo—. Señor Enene, sabe cando teñen previsto os gandeiros montar a batida?
—Un día destes. De seren certos os rumores, esta fin de semana. Ai! Como abranda a dolor as pedras frías, anque abrandar non poida almas de ferro e peitos homicidas...!
—Como? —Violeta dubidou, desconcertada diante da reflexión do Carapucho—. Isto..., ben, estamos a xoves —repúxose—. Temos un día para argallar como sacalos de aquí, corenta e oito horas como moito... A non ser que vostede xa cavilase o que facer. Algunha idea, Enene?".


28/05/15

Unha ducia + de momentos de Eurovisión

Co gallo da celebración do Festival de Eurovisión o pasado sábado, Modesto del Río publicou un artigo en Praza.com sobre unha ducia de momentos eurovisivos con algunhas das mellores cancións, anécdotas, personaxes e estrelas que o festival amosou nos seus máis de cincuenta anos de historia. Cada "momento" inclúe un vídeo. Podedes velo todo nesta ligazón.

Para completar a entrada, deixámosvos o vídeo da actuación gañadora, cuns espectaculares efectos visuais e de animación:


26/05/15

Falece John Nash, unha mente marabillosa

Artigo publicado en El País:

Una muerte nada predecible para el gran matemático John Nash, experto en teoría de juegos y en ecuaciones diferenciales parciales. El hombre que se aferró a su inteligencia
para pelear con la terrible enfermedad que padecía, la esquizofrenia, falleció el sábado por la noche a los 86 años en un accidente de tráfico en Nueva Jersey (Estados Unidos). Viajaba en un taxi junto a su mujer, Alicia López Harrison de Lardé, de 82 años, que también murió en el siniestro.

El coche en que se desplazaban Nash y su mujer se estrelló cuando intentaba adelantar a un vehículo, según ha informado la policía a medios locales. De acuerdo con esa versión, la pareja no llevaba el cinturón de seguridad, por lo que salió despedida del vehículo tras el impacto.

John Forbes Nash, premiado con el Nobel de Economía en 1994, acababa de recibir, el pasado marzo, el Premio Abel de la Academia Noruega de Ciencias y Letras, con tanto prestigio como si fuera un Nobel de matemáticas. Sus aportaciones sobre ecuaciones no lineales en derivadas parciales han tenido enorme repercusión en diversos ámbitos científicos, desde la química y la física cuántica, a la biología de sistemas o las finanzas. "Nash ha sido trabajador solitario y en temas muy variados, aunque siempre con gran impacto", recordaba en un artículo en EL PAÍS el matemático David Ríos.

Poco antes de cumplir los 30 años, en uno de sus momentos más creativos, le fue diagnosticada la esquizofrenia contra la que luchó hasta el día de su muerte, incluso promoviendo actividades benéficas, junto a su mujer, para dar a conocer la realidad de esta enfermedad.

La periodista y profesora de la Universidad de Columbia Sylvia Nasar, experta en divulgación científica, publicó el libro sobre su vida John Nash (Una mente prodigiosa), que se llevó al cine en 2001, en una cinta de gran éxito protagonizada por Russell Crowe.

25/05/15

Ler de corrido e ler a saltos

“Es importante reservar un tiempo cada día para leer 
desconectados de Internet"

Artigo de Ana Carbajosa publicado en El País:

¿Recuerdas cuando leíamos de corrido?

"Un martes cualquiera, a las ocho y media de la mañana, el andén del metro de Madrid es una colección de hombres y mujeres con la nuca doblada. Miran las pantallas de sus móviles y leen al ritmo que marcan las yemas de sus dedos que suben y bajan. Esta imagen se repite por las calles de España, en las salas de espera del médico, en las colas de los supermercados. Leemos mucho, a todas horas y a trompicones. El cambio en la forma de leer y procesar la información se ha convertido en una creciente fuente de observación y preocupación entre neurocientíficos y psicólogos, que temen que nuestra capacidad de concentración y de leer en profundidad esté mermando.
Los científicos trabajan con la hipótesis de que la forma de leer en Internet, rápida, superficial y saltando de una información a otra junto a la expansión de las redes sociales y de los teléfonos inteligentes, han cambiado no solo nuestra forma de leer, si no también nuestro cerebro. Dicen incluso que el actual es un momento histórico, comparable a la invención de la imprenta o incluso de la escritura, y que ha llegado el momento de retomar el control de nuestros hábitos de lectura.

Investigaciones científicas de todo el mundo apuntan en esa dirección. En Europa, más de un centenar de investigadores suman fuerzas en una plataforma con la que pretenden desentrañar los efectos de la digitalización en los distintos tipos de lecturas. “Es muy plausible que la lectura profunda sea menos compatible con la lectura en las pantallas y que sea más difícil concentrarse porque las redes sociales, los correos, los anuncios web compiten por la atención del lector. Ese es el patrón que emerge de numerosos experimentos”, indica Anne Mangen, del Centro para la Investigación y la Educación Lectora de la Universidad de Stavanger, en Noruega, y presidenta de la plataforma europea E-Read. El proyecto que preside Mangen ilustra la preocupación y el interés por el asunto. “Casi cada día tenemos investigadores que quieren sumarse al proyecto. Hemos tocado nervio”.

Hasta aquí, la sinopsis de este artículo compuesta por tres párrafos introductorios de fácil lectura en Internet, con enlaces que le permitirán saltar a otras páginas. A partir de ahora viene el resto del artículo, mucho más largo y en el que se desarrollarán las afirmaciones arriba expuestas. Es muy probable, sin embargo, que usted no llegue hasta el final, que se distraiga y corra a comprobar los mensajes de su móvil o salte a otra web. No se preocupe, no será el único".

Le o resto do artigo, moi interesante, aquí.
Imaxes de Bernardo Pérez, que acompañan ó artigo en El País

 

 

22/05/15

Actuación dos Chavellos no centro

Os Chavellos de Pereiras (Mos) estiveron con nós esta semana na que celebramos o Día das Letras Galegas. 
Deixámosvos algún recordo da súa actuación e a letra da última canción que cantamos: "Manuel, Manueliño".











Manuel, Manueliño
Manuel, Manueliño
Manuel, peito de cera
quen me dera ser lume
que o teu peito derretera.

Manuel, Manueliño
Manuel con cara de rosa
lévame os bois a beber
á fonte da Ramallosa.

Manuel, Manueliño
lévame os bois a bebere
pola nai que te pariue
volveremos a traelo.

Manuel, Manueliño
Manuel da Rúa Alta
moito te queren as mozas
porque lles tocas a gaita.

21/05/15

Tráiler de Del revés

Del revés (Inside out), a nova película de Pixar, recibiu unha grande ovación do público no Festival de Cannes. Del revés é unha peli de animación que profundiza nas emocións que sentimos e, polo que se ve no tráiler, promete ser divertida.
Aquí vos deixamos o tráiler á espera de que podamos vela enteira:


19/05/15

María do Carme Kruckenberg



A pasada fin de semana faleceu en Vigo a poeta María do Carme Kruckenberg. Segundo a Wikipedia, María do Carme estudou pola súa conta, tras pecharse o Colegio Alemán de Vigo, idiomas, historia, ciencias, literatura etc., converténdose nunha autodidacta. Viviu en Arxentina de 1949 a 1953, onde coñeceu a moitos escritores galegos emigrados e arxentinos. De novo en Madrid, participou nas reunións do Café Gijón, coñecendo a Lorca, Alberti, Borges... Posteriormente, tras volver a Galicia, traballou como delegada científica nos Laboratorios Servier.
Autora de poemas, contos e tradutora, colaborou con diversas revistas e diarios, sobre todo en Faro de Vigo. Foi, entre outros premios, recoñecida co Premio Alecrín 1997, a Medalla de Galicia (bronce) en 1998, a Medalla Castelao en 2002 e o Premio Laxeiro en 2011. En 2006 foi nomeada socia de honra da Asociación de Escritores en Lingua Galega, entidade da que foi vicepresidenta. En 1999 dedicóuselle unha praza en Vigo.

"Monumento Kruckenberg Vigo" por Albert galiza - Obra propia. Baixo a licenza CC BY-SA 3.0 a través de Wikimedia Commons

Con esas poucas palabras da Wikipedia estamos a falar dunha muller que foi exemplo para moitas e para moitos, unha muller valiente e libre, cercana e sinxela, pouco amiga dos convencionalismos.

"Os poemas nacen e se constrúen dentro de min e podo estar compoñendo durante moito tempo antes de escribir un só verso; mais cando sento a escribir fágoo cunha sorte de febre que me posúe", explicaba ela nunha entrevista.

Deixámosvos un vídeo de Televigo no que ela recita a Martín Códax, Mendiño e Xohán de Cangas e as súas propias "respostas" a estes poemas con poemas seus:


12/05/15

Chema Madoz: regar lo escondido



O fotógrafo español Chema Madoz é especialista en atopar o extraordinario dentro do ordinario. A súa obra, pura poesía visual, obtivo o Premio Nacional de Fotografía no ano 2000.


11/05/15

Mapa de poetas

Queres saber se hai algún poeta preto de ti? De onde son eses que admiras?
Noelia Gómez elaborou este mapa da poesía galega a traves dos videos de lecturas realizados para a videoteca da Asociación de Escritores en Lingua Galega. Nel pódese apreciar unha singular concentración de poetas na costa galega, así como a súa dispersión no rural. 

 


08/05/15

La prueba de hierro - Páx. 99

CLARK, Holly & CLARE, Cassandra. Magisterium I: La prueba de hierro. Barcelona: Ed. Destino, 2014. ISBN 978-84-08-13303-2.

Contracuberta:
No escoges la magia, la magia te escoge a ti.
Carl Hunt no es el primero de su clase. Tampoco el más popular de su colegio, pero tiene un don. El extraño poder de la magia lo ha escogido para entrar en el Magisterium, la escuela de magia más secreta del mundo. Un lugar donde acceden muy pocos privilegiados. Allí descubrirá quién es realmente y cuáles son los peligros que el Enemigo le depara. Eso sí, no podrá hacerlo solo. ¿Te atreves a acompañarlo?"

"—Jasper ha hecho que nos perdiéramos —explicó Celia mientras masticaba lentamente un trozo de liquen, y a Jasper le destellaron los ojos, enfadado.
—Solo durante un minuto —replicó—. No ha pasado nada.
—El maestro Tanaka nos ha enseñado a hacer bolas de fuego  —contó un chico llamado Peter, y Call recordó que Tanaka era el nombre del Maestro que había elegido a sus discípulos después de Milagros—. Contuvo el fuego y nosotros ni siquiera nos quemamos.
—El Maestro Lemuel nos ha tirado piedras —dijo Drew.
Todos se lo quedaron mirando.
—¿Qué? —preguntó Aaron.
—Drew —siseó Laurel, otra de las aprendices del Maestro Lemuel—. No es cierto. Nos estaba mostrando cómo puedes mover piedras con la mente. Drew se puso en el camino de una.
«Eso explica el gran morado que Drew tiene en la clavícula», pensó Call, un poco mareado. Recordó las advertencias de su padre cuando le decía que a los Maestros no les importaba hacer daño a sus alumnos.
—Mañana va a ser metal —comentó Drew—. Apuesto a que nos tira cuchillos.
—Preferiría que me lanzaran cuchillos que pasarme todo el día delante de un montón de arena —replicó Tamara sin ninguna compasión—. Al menos los cuchillos los puedes esquivar.
—Parece que Drew no —repuso Jasper con una sonrisita burlona. Por una vez, se estaba metiendo con alguien que no era Call, pero a este no le reportó ningún placer.
—Aquí no puede ser que solo haya clases —dijo Aaron con cierto tonillo en la voz, normalmente tan calmada—. ¿No? Debe de haber algo divertido. ¿Cuál era ese sitio que nos ha mencionado el Maestro Rufus?
—Podríamos ir a la Galería después de cenar —sugirió Celia mirando directamente a Call—. Hay juegos".

Reseña en El templo de las mil puertas.


07/05/15

Paseos polo Vigo literario

Paseos polo Vigo literario é unha iniciativa da AELG desenvolvida coa colaboración e patrocinio da Concellaría de Normalización Lingüística do Concello de Vigo.

Todos os paseos con saída ás 11:30 horas.
Para se inscribir deben enviar os seus datos (nome completo e teléfono) ao correo electrónico actividades.snl@vigo.org (deben indicar a cal/es paseo/s irán).
Inscrición por orde de chegada do correo. Prazas limitadas: 50.

Sábado, 9 de maio: Pedro Feijoo e Os fillos do mar
Saída: A Oliveira.
No Paseo de Afonso XII, no número 2, ten o seu estudio o inefable Simón Varela, desde onde podemos baixar até a Porta do Sol, perdéndonos polo caso vello da cidade, tras os pasos de Daniel e León Beiroa. Desde a Porta do Sol e o teatro García Barbón até o calexo dos Caños, onde a Simón e a Mariña case lle parten os fociños os secuaces de herr Wessler, para descubrir a historia da vella rede de túneles esquecidos da cidade. A continuación baixariamos até a Alameda e desde aí ao Náutico, para, na compaña do mesmísimo Verne, botar un ollo ao noso redor, á procura da cidade case desaparecida…
Unha cidade chea de historia aínda visible para uns ollos atentos…



Sábado, 16 de maio: María Reimóndez e En vías de extinción
Saída: por determinar.
Fronte ao desenraizamento, ela escolleu transplantarse, botar raíces aéreas e traer canda a si a montaña ao mar. Gaia, a protagonista de En vías de extinción percorre diferentes espazos mais a súa vida aséntase xa de forma definitiva na cidade ampla que acolle, de brazos abertos, o indómito e biodiverso. Vigo é tamén o espazo de intersección entre o ficcional e o vital para María Reimóndez quen neste percorrido nos levará polos espazos desta obra e compartirá tamén en exclusiva fragmentos da súa próxima novela A música dos seres vivos.



Sábado, 23 de maio: Francisco Castro e Tes ata as 10
Saída: Praza da Constitución.
Desde a Praza da Constitución desprazarémonos ata a Porta do Sol, ao edificio onde estaba ubicado El Pueblo Gallego, que serviu de inspiración para recrear o Eco de Vigo, o xornal onde traballa o pai do protagonista. Baixaremos cara o Teatro García Barbón, para parar na antiga sede da churrería ‘Bonilla’ de camiño cara á rúa Luis Taboada, rúa que albergaba a enigmática imprenta da novela Tes ata as 10. A Praza de Compostela-Alameda e o Porto Deportivo encamiñarannos cara á estatua de Xulio Verne, protagonista da cidade e da novela Tes ata as 10.


A poesía non é unha bomba...

A POESÍA NON É UNHA BOMBA...
de chumbo que estoupe nas túas mans.
Non me gustan os poemas rimbombantes.
A poesía non é o traxe de noite dos presumidos
que visten para parecer máis elegantes.
Non me gustan os poemas pretensiosos.
A poesía non é unha arañeira de palabras
pensada para esgotarte e adormecerte.
Non me gustan os poemas aburridos.
A poesía é o que ti queiras.
A poesía é o que desexas.
A poesía é liberdade.
Non me gustan os poemas rimbombantes,
pretensiosos, aburridos.
Non me gustan.
Non me gustan.

Fran Alonso. O meu gato é un poeta. Vigo: Xerais, 2011.

06/05/15

A volta ó mundo en 80 novelas

A Red Municipal de Bibliotecas de Córdoba elaborou esta selección de novelas para dar a coñecer obras importantes de distintos países do mundo. Botádelle un ollo porque é moi recomendable:

04/05/15

Volcáns

O volcán Calbuco, antes da erupción

Nube de cinzas do volcán





A semana pasada entrou en erupción o volcán Calbuco, en Chile. Máis aló das espectaculares (por fermosas e, ó mesmo tempo, terroríficas) imaxes que pudimos ver na tele, hoxe queremos lembrar que é un volcán:

Los volcanes son impresionantes manifestaciones de la abrasadora potencia que contiene el interior de la Tierra. Estas formaciones son básicamente respiraderos en la superficie de la Tierra por la que sale la roca fundida, los escombros y los gases del interior del planeta.
Cuando se forma un espeso magma y grandes cantidades de gas bajo la superficie, las erupciones pueden ser explosivas, escupiendo lava, rocas y ceniza al aire. Menos gas y magma más viscoso significan una erupción menos espectacular que causa a menudo vapores de lava que rezuman desde estos respiraderos.
Los montículos en forma de montañas que asociamos con los volcanes son lo que queda después de que el material arrojado durante las erupciones se haya amontonado y endurecido alrededor de la chimenea volcánica. Esto puede suceder durante un periodo de varias semanas o durante muchos millones de años.
Una gran erupción puede ser extremadamente peligrosa para la gente que vive cerca de un volcán. Se pueden liberar flujos de abrasador lava que pueden superar los 2.000 grados Fahrenheit, quemándolo todo a su paso incluyendo ciudades enteras. Rocas de lava endurecida pueden llover sobre las ciudades. Los ríos de lodo procedentes de nieve que se derrite rápidamente pueden arrasar montañas y valles y enterrar ciudades. La ceniza y los gases tóxicos pueden causar daños en los pulmones y otros problemas, especialmente a los niños y a los ancianos. Los científicos calculan que más de 260.000 personas han muerto durante los últimos 300 años por las erupciones volcánicas y sus repercusiones.
Los volcanes suelen situarse en los extremos entre las placas tectónicas, losas de roca enormes que componen la superficie de la Tierra. Aproximadamente el 90% de todos los volcanes se sitúan dentro del Cinturón de Fuego a lo largo de los bordes del Océano Pacífico.
Unos 1.900 volcanes se consideran activos en la Tierra lo que significa que muestran algún nivel de actividad y es posible que vuelvan a explotar. Muchos otros volcanes se consideran durmientes y no muestran síntomas de volver a explosionar pero es probable que vuelvan a estar activos en el futuro. Otros se consideran extinguidos.

Fonte: National Geographic
Máis imaxes da erupción e das súas consecuencias, aquí e aquí.